Meta-Kognisyon

Kendimde bir ötebili bölümü olduğuna kani oldum.

‘İd-ego-süperego’ya bir üstbölüm daha eklemiş oldum.

Bu meta-kognisyon resim dilinin sözel dile, onun da mantık ve matematik gibi, öte-dile dönüşmesi gibi bir şey. Dolayısıyla birden çok meta-kognisyon olabilir.

Sorunu böyle ortaya koyunca, iç dünyam daha dengeli ifade edilmiş oldu.

Ayrıca, bir meta-meta-kognisyon kırıntısı da var.

Kitaplığıma ve son 1-2 yılda okuduğum kitaplara baktığımda, hep kuramsal eserler aklıma geliyor, hiç kurmaca gelmiyor (polisiye ve bilimkurgu roman hariç). Sanırım birkaç onyıldır süregelen bu süreç beni bu duruma evriltti.

Eğer, ihtiyarlığımda yavaş da olsa, entellektüel kalırsam, hem meta-meta-kognisyonum evrilecek, hem de meta-kognisyonumu daha açıkseçik ifade edebilir olacağım. Örneğin, bendeki kognisyon süreçlerinin duygusal olduğunu açımlayamadım henüz. Öyle olduğunu belirtiyorum ve ipuçlarını imliyorum ama tam açılım ortada yok.

Bilisel yanımı besleyen duyguların yönelim, yoğunlaşma, güdü / içdürtü ve uzun sürelilik olduğunu daha önceleri yazmıştım. Tabii bir de açlık / susuzluk, yani yoksunluk (deprivation) var. Bilgi eksikliği duygusu bende hep vardı, hala var. Bu, öğrendikçe bilmediğinin artması değil, taa çocukluktan kalma, tıpkı beni şişko yapan açlık dürtüm gibi bir dürtü. Bilgi şişkosu olsam da, bilgiye doymuyorum. Hatta bu, ‘aneroksia nevrosis’in tersi olan sürece bile benzeyebilir. Obezlerin yedikçe acıkması gibi bir şey.

Tabii, buradan bilgi sindirmeye geliyoruz. Bilgileri sindirmeyip, saf bilgi olarak saklıyorum. Onları duyguya çevirip egomu doyurmuyorum. Oysa, Freud’un da belirttiği üzere, küçük burjuvalar hep süper egolarını tatmin için kognitif davranışlarda bulunurlar.

İd, ego, süper-ego, meta-ego eksenine, dikey olarak içedönük-metafizik ve dışadönük-fizik çakışımı gerekli. İki tarafın orta noktası ego-süperego arası ve tutum-davranış arası olmalı. Bu durumda, tutum-davranış ekseni eyleme karar verme anında orijin / sıfır noktasında olur.