HÜMAN’DAN POST-HÜMAN’A GEÇERKEN

03.01.12, 19:45.

HÜMAN’DAN POST-HÜMAN’A GEÇERKEN

Ben bir bakıma şanslıydım.

Bir: 1,5 yaşımda geçirdiğim ölüm tehlikesi, beni insan olmaktan uzaklaştırmıştı.

İki: Ailemde de görülen paranoyak şizofreni eğilimi, beni özdeşleşmeden uzak tutmuştu. Yani, aslen asla bir insan olmadım gerçekte.

Ancak, doğa (çiçek böcek) yanımın, bahçeli bir evde doğmuşlukla beslenip, zaman içinde körelmesi gibi; insan yanım da önce, gayet insanca bir yaşamla beslendi, sonra küçüldü.

Diğer bir deyişle aslen trans-hüman’dım.

Böyle böyle, geldim 45 yaşıma.

18-45 yaş arasında zaten gelecekbilimi sürekli çalıştım. Ancak internetin ilerlemesi, bana transhümanizm alt-başlıklarını okuma yolunu açtı.

Baktım, dünyada benim gibi milyonlarca kişi var. Bir de, hüman’dan post-hüman’a giden onlarca yol var.

Acilen o yolları, kendi astandart nekrografimi ve kişisel seçme eğilimlerimi listeledim.

Genelde olduğu üzere, Kafka ve Fassbinder seçeneklerinin bile bana negasyonla yaraması gibi, bunlar da bana yine negasyonla yaradı.

Diğer bir deyişle, bunlar bana ulaştığında, açabilecekleri az sayıda kapıyı açmış ve kırılmış ve bir daha kullanılamayacak enkaz sırça anahtarlar olmuşlardı.

Sonuçta 2005, 2001’den 4 yıl sonraydı, epeyi süre. 2001 zamanımızın kıyameti oldu ama hala buna ayan çok az.

Dolayısıyla, tekno-liberallerin icadı olan kavramlar, tekno-liberalizm ve ana akım olağan liberazimle birlikte çökmüşlerdi.

2011 bunun ölüm hükmünün uygulandığı yıl oldu. Şu anda duyduğum özgürlük hissi oradan geliyor. 2012’deyiz, ne de olsa.

Post-hüman olarak, İngilizce yazdığımda gördüğüm üzere, henüz bana (şu andaki momentime) intikal eden yok. Ancak, ben şu anda hala Kuilman’dan ve kuadralektikten habersiz de olabilirdim. Adam beni buldu. Ya, bulmasaydı? (Onun yazdığını, yazıldıktan 2-3 yıl sonra okudum, öyle denk geldi.)

Benim poliyalektiği arayıp da bulamayıp da, dünyada kuruyup giden 7-70 beyin olduğuna eminim. Ancak bu, gelecek 7-70 beynin şansını arttırdı. Benim negatif şanslar yasası hala işliyor. Lehime ve aleyhime olması, hiç farketmiyor.

Örneğin, yazdıklarım nedeniyle bana ulaşıp, benden metin talep eden onlarca kişi oldu ama hiçbiri yazdıklarımı anlamış değil henüz.

Ancak bu anlaşılmayacağım anlamına gelmiyor. Kuilman’ın beni şakkadanak ilerisinde görmesi gibi, ben de gencecik bir 4. Dünyalı’nın önümde yerden bitiverdiğini sevinçle görüvereceğim.

Bense, reel post-N-hüman adımcıklarımla yürüyor ve ayakta ölüyor olacağım. Tabii, kayıt da bırakacağım.